Als je niet gelooft in wat je te bieden hebt, is het natuurlijk niet vreemd dat een potentiële werkgever in twijfel trekt of je echt wel kan wat je zegt te kunnen. Een vicieuze cirkel is dan al gauw ontstaan.

De werkgever neemt een ander aan op de plek waar jij graag had willen werken et voilà: je zelfvertrouwen loopt een nieuwe deuk op. Bij een volgende poging geloof je een beetje minder in jezelf.

Tegenover me zit mijn loopbaancliënt. Hij wordt er helemaal wanhopig van dat het hem maar niet lukt om zichzelf goed en geloofwaardig neer te zetten in zijn netwerkgesprekken. Toch weet hij best wat hij wil, daar ligt het niet aan. Hij is goed opgeleid en heeft al heel wat jaren werkervaring in zijn koffertje zitten.

Eerlijk gezegd kwam zijn ontslag wel goed uit want het huidige werk paste eigenlijk al een tijdje niet meer. Hoe hij dat zo zeker weet? Ach, die sleur, de vaste structuur, de weinige vrijheid die hij ervaart. Kritiek op zijn leidinggevende heeft hij trouwens ook steeds meer. Het is echt tijd om te gaan.

Al een tijdje terug is hij begonnen met scholing in communicatieadvies en hij geniet, er gaat een wereld voor hem open! Hoe kan het dan toch dat het maar niet lukt om de stap naar werk in de communicatieadvisering door te zetten? Duizend en één redenen heeft hij er voor: hij heeft te weinig ervaring, hij heeft de opleiding nog niet helemaal afgerond, geen goed netwerk.

Er zijn privé wat sores die z’n aandacht vragen. Stuk voor stuk smoezen waarmee hij zijn eigen overtuiging bevestigt. Zelf ziet hij dat nog niet. Hoe meer redenen hij zelf aanvoert waarom hij nog niet rijp is voor het nieuwe vak, hoe meer dat de waarheid wordt. Af en toe voert hij een gesprek met mensen in zijn nieuwe vakgebied maar steeds weer heeft hij het gevoel niet voor vol aangezien te worden.

Vandaag zit hij tegenover me in mijn praktijkruimte en onverwacht vraag ik hem om het eens hardop uit te spreken. “Ik ben communicatieadviseur”, gewoon, hier, tegen mij, op dit moment. “Ik ben communicatieadviseur” zegt hij en zijn stem bibbert een beetje. De echo van deze woorden klinkt nog een tijdje na en het lijkt net of ik hem een beetje zie verschrompelen. “Ik ben communicatieadviseur”……..

Het is een tijdje stil tussen ons, waarin de echo zijn werk doet. “Nee,” zegt hij dan zacht, “ik geloof het zelf niet”. En na een nieuwe stilte zegt hij “logisch eigenlijk dat anderen me ook niet geloven. “

Ongemerkt is hij nu een nieuwe fase van zijn loopbaantraject ingegaan waarin we aan het werk zullen gaan met het opbouwen van zijn zelfvertrouwen. Oefening baart kunst en een maand of drie later zullen er zeer waarschijnlijk lichtjes in zijn ogen gloeien als hij me helder en krachtig vertelt “Ik ben communicatieadviseur!”

“Ja”, zal ik hem dan antwoorden, “dat zie ik, en ik geloof je helemaal!” Want ik heb een groot vertrouwen in hem dat we met ons loopbaantraject op dat punt uit gaan komen.

Zit jouw zelfvertrouwen je ook in de weg en kun je daar wel wat hulp bij gebruiken? Neem contact op, dan bespreken we samen rustig wat ik voor je kan doen.

En ik kan je alvast verklappen: een lang traject is vaak helemaal niet nodig!

Share This