Soms zijn er dingen waar je niet trots op bent maar die wel bij je horen en ze kunnen je behoorlijk in de weg zitten. Een vervelende kwaal bijvoorbeeld waar je opeens last van kunt hebben (en altijd op ongelegen momenten natuurlijk!). Misschien heb je iets wat chronisch is waardoor je jezelf steeds goed in acht moet nemen. Of narigheid in je privéleven wat je meer beïnvloedt dan je zou willen. De overeenkomst van al deze dingen is: het is er en je moet er iets mee. Maar wat?
In je werk kan dit zorgen voor lastige beslissingen die je moet nemen want
- wat vertel je hierover?
- en aan wie?
- wat moet je vertellen?
- en wat mag je vertellen (maar hoef je niet)?
Natuurlijk heb je altijd te maken met je persoonlijke karakter: ben je een prater, een open boek? Dan zal je al gauw geneigd zijn om open te zijn en op je werk gewoon te vertellen hoe de vork in de steel zit bij je. Openheid kan heel fijn zijn voor jezelf en ook voor je collega’s. Voor jou geen taboes, iedereen mag alles van je weten. Daarmee creëer je een open sfeer. Maar veel vertellen kan soms ook minder goed uitpakken. Want misschien zien je collega’s je niet meer helemaal voor vol aan omdat ze denken dat je je werk niet goed aankan. Mogelijk nemen ze je meer uit handen dan nodig is of praten ze alleen nog ‘daarover’ met je.
Ben je van nature meer een kat-uit-de-boom-kijker? Dan zal je waarschijnlijk niet veel vertellen, liever ben je gewoon met je werk bezig. Privé is privé tenslotte. Het kan heel prettig zijn om op je werk zo veel mogelijk de knop om te zetten en ongemakken weinig aandacht te geven. Werk kan een prima afleiding zijn en nee, daar is niks mis mee! De andere kant is dat je een deel van jezelf afsluit voor de mensen waar je wel veel tijd mee doorbrengt. Ze kennen je niet echt, of althans ze kennen slechts een beperkt deel van je.
Wat mij betreft is er geen ‘goed’ of ‘fout’ hiervoor. Iedere werksituatie is anders. Ieder mens is anders. Wat voor de één goed werkt, past totaal niet bij de ander. Een paar suggesties wil ik je graag meegeven:
- je hoeft niet alles in één keer helemaal te vertellen, af en toe een stukje vertellen maakt het makkelijker voor de ander om te reageren en om contact met je te maken. En je kan altijd op later moment besluiten om nog wat meer te vertellen (of niet)
- je hoeft niet aan iedereen hetzelfde verhaal te vertellen, met de één heb je nou eenmaal meer dan met de ander. Enne… sommige mensen verdienen het gewoon om wat meer van je te mogen weten
Steeds opnieuw de situatie beoordelen kan je helpen. Wat is nodig om te vertellen? Wat wil je graag vertellen? En aan wie? En het meest belangrijke: wat past bij jou?